[Ολοκληρωμένη]Avaton's Story [Part 8 - ΣΕΛΙΔΕΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ]

Έφτασα τελικά σε αυτό το ήσυχο νησάκι μετά την πάροδο αρκετών ωρών.Ήμουν πάρα πολύ κουρασμένος.Οι αντοχές μου έχουν πέσει στο μισό μετά από εκείνη την περιπέτεια στο Dawn Island.Και το πρόβλημα είναι πως δεν ξέρω πότε θα συναντήσω τον αλχημιστή για να ξεμπερδεύω με αυτήν την ιστορία.

Το νησί με μια πρώτη ματιά φαινόταν σχεδόν έρημο.Ένα χωριό υπήρχε όλο κι όλο και ένα μεγάλο βουνό.Τα σπίτια είναι μετρημένα στα δάχτυλα.Επίσης,φαίνονται πολύ φτωχά εκτός από μια μεγάλη βίλα που βρίσκεται ακριβώς στο τέλος του χωριού.Σαν πρώτη κλασσική κίνηση κατευθύνθηκα προς την μοναδική ταβέρνα του χωριού.

Μπήκα μέσα και κάθισα.Όλοι με κοιτούσαν με στραβό μάτι και πολύ επιφυλακτικά.Ζήτησα να μου φέρουν ένα μπουκάλι απ'το τοπικό τους σακέ.Οι περισσότεροι πελάτες ήταν μεθυσμένοι και έκαναν πολύ φασαρία.Μιλούσαν με πολύ άσχημες λέξεις,το ίδιο και ταβερνιάρης.Είναι πολύ αυθάδης.

Ξαφνικά μπήκε ένας κύριος με γυαλιά στην ταβέρνα.Ήταν πολύ καλά ντυμένος,φαινόταν ευγενής.Προς έκπληξη μου η αντίδραση όλων των πελατών,όπως και του ταβερνιάρη ήταν η καλύτερη δυνατή.Δεν καταλαβαίνω...Ίσως να φέρονται έτσι στους ξένους μόνο.Αφού μίλησε λίγη ώρα με τον ταβερνιάρη,πήρε ένα κασόνι με σακέ και έφυγε.Άφησα λεφτά στον πάγκο,πήρα το μπουκάλι και πήρα τον δρόμο προς την έξοδο.

Έτσι όπως έβγαινα με την κάπα μου έριξα ένα ποτήρι και λέρωσα το πάτωμα.Πριν προλάβω να ζητήσω συγνώμη.Ο ταβερνιάρης άρχισε να με βρίζει.Τον κοίταξα με άγριο βλέμμα.Σε μια στιγμή δίστασε αλλά μετά συνέχισε να βρίζει.Έσπασα το μπουκάλι που είχα αγοράσει στην άκρη του τραπεζιού.Το μισό μέρος του που είχε μείνει στα χέρια μου,του το πέταξα στο πρόσωπο.Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα είχε γεμίσει το μέρος με αίματα.Αυτός φώναζε και ούρλιαζε απ'τον πόνο.Πήγα από πάνω του του κλώτσισα το πρόσωπο και του είπα.
-Πρόσεχε πως μιλάς!

Μετά έφυγα...

Είχε αρχίσει να χαράζει.Δεν υπήρχε πανδοχείο στο χωριό για να περάσω την νύχτα,οπότε υποθέτω πως θα την βγάλω κάπου έξω στη φύση.Πήγα και κάθισα σε ένα ψιλό μέρος,στην πίσω μεριά του νησιού και κοιτούσα την θάλασσα.Από μακριά φαινόταν ένα πλοίο.Ήταν αρκετά μεγάλο αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν πειρατικό ή οχι.Έμεινα εκεί να το κοιτάω...Το ένα χέρι μου ήταν μονίμως στην τσέπη μου,και κρατούσα το ημερολόγιο.Έχω μεγάλη περιέργεια να μάθω για το παρελθόν της και όλα αυτά που έχει κάνει,αλλά θα το διαβάσω αύριο.Πέρασε αρκετή ώρα και το πλοίο πήγαινε πολύ αργά.Κατέβηκα κάτω στην άμμο και ξάπλωσα,εκείνη την στιγμή όμως άκουγα βήματα.Φυσούσε δεν καταλάβαινα αν ήταν στην φαντασία μου ή οχι.Με λίγες γρήγορες κινήσεις κάθισα πίσω από κάτι ερείπια ενός γκρεμισμένου σπιτιού.Προς έκπληξη μου ήταν ο ευγενής απ'την ταβέρνα,κάθισε μπροστά στο νερό,εκεί που σταματούσε το κύμα και κοιτούσε το πλοίο,το οποίο όμως είχε σταματήσει να πλησιάζει.

Θα περιμένω εδώ κρυμμένος να δω τι ετοιμάζει...

Πέρασε ένα τέταρτο,χωρίς καμία αντίδραση.Ξαφνικά μια βαρκούλα άραξε στην παραλία.Πως είναι δυνατόν να μην την πρόσεξα τόση ώρα.Το πλοίο είχε σταματήσει μακριά και οι ναύτες πλησίασαν με μια βάρκα.Από αυτήν κατέβηκαν ένας άντρας με χαζή φάτσα,ο οποίος φορούσε γυαλιά και ένας άλλος ο οποίος έκαμνε κουπί.Έπιασαν συζήτηση και χάρης στο φρούτο μου,μου ήταν αρκετά εύκολο να ακούσω τι λένε.Απ'τα λίγα που είπαν και από τις υποθέσεις μου κατάλαβα πως ετοιμάζουν μεγάλη κομπίνα.Θέλουν να φάνε όλα τα λεφτά μιας νεαρής κυρίας,υπνοτίζωντας την έτσι ώστε να γράψει όλη την περιουσία της στον τύπο με τα γυαλιά.Μετά θα την σκοτώσουν...

Αφού έφυγε ο ευγενής τύπος,οι άλλοι δυο ανέβηκαν στην βαρκούλα και κατευθύνθηκαν προς το πλοίο.Εγώ μετά από δυο λεπτά σηκώθηκα και περπατούσε προς την κατεύθυνση της βίλας.Όταν έφτασα έξω απ'αυτή,έλεγξα προσεκτικά το μέρος.Μπήκα μέσα στην αυλή αφού δεν υπήρχαν καθόλου φύλακες.Μόνο ένα δωμάτιο είχε φώτα,το παράθυρο ήταν ανοιχτό και μια όμορφη,νέα κοπελιά αγνάντευε τον γεμάτο μυστήριο ουρανό.Είχε όμως μια θλίψη στο πρόσωπο της.Με μια κίνηση,μετέτρεψα τα χέρια μου σε φτερά και πέταξα ώσπου να έρθω στο ίδιο ύψος με αυτήν.Μόλις με είδε τρόμαξε και πήγε να βγάλει μια κραυγή αλλά της έκλεισα στόμα.Τώρα πλέων πατούσα στο παράθυρο,έκανα ένα βήμα και μπήκα μέσα ενώ της έκλεινα το στόμα για να μην μας ακούσουν.
-Μην φοβάσαι,δεν ήρθα με κακό σκοπό.Υποσχέσου οτι δεν θα τσιρίξεις και θα σε αφήσω.
Έτσι και έγινε...

Άφησε το κορμί της κολλημένο στον τοίχο ενώ είχε τα χέρια της δεμένα κοντά στο στήθος της.Με κοιτούσε με φόβο.Εγώ προσπάθησα να πάρω μια έκφραση όσο πιο φιλική γίνεται.Δεν ήξερα πως ακριβώς να ξεκινήσω όποτε έκανα έναν μικρό πρόλογο.
-Σε παρακαλώ,μην με φοβάσαι δεν είμαι εχθρός.
-Τότε τι είσαι; Δεν σε γνωρίζω.Εμφανίζεσαι με περίεργο τρόπο και μπαίνεις μέσα στο σπίτι μου με έναν επίσης περίεργο τρόπο.
-Θα σου ζητούσα απλά να χαλαρώσεις.Στα επόμενα λεπτά είμαι σίγουρος πως θα καταλάβεις τις προθέσεις μου.
-Σε παρακαλώ κάνε γρήγορα.
-Αυτός ο τυπάκος με τα μαύρα ρούχα και τα γυαλιά,τι ακριβώς κάνει σε αυτό το σπίτι;
-Είναι ο μπάτλερ μου και καλός μου φίλος.Γιατί ρωτάς; Έπαθε κάτι;
-Πολύ φοβάμαι πως εσύ θα πάθεις αν συνεχίσεις να τον έχεις μέσα στο σπίτι σου...

Στην συνέχεια τις είπα όλα αυτά που έγιναν και άκουσα.Αυτή είχε σοκαριστεί.Γονάτισε στο πάτωμα και έβαλε τα κλάματα.Πήγα δίπλα της και την χάιδευα προσπαθώντας να την παρηγορίσω.Εκείνη την στιγμή χωρίς να το ελέγξω,αρχικά,πήγε να βγει ένας άλλος εαυτός μου,παραλίγο να την σκοτώσω...Γαμώτο σκέφτηκα.Αυτή φυσικά δεν είχε καταλάβει τι είχε γίνει.Λίγο ακόμα και θα ήταν νεκρή.

Ο avaton είπε τα τελευταία του λόγια και έφυγε απ'το δωμάτιο της δεσποινίδας.Της οποίας το όνομα ήταν Kaya.
-Μην ανησυχείς θα σε προστατέψω.Μην φοβάσαι για την ζωή σου,ούτε για την περιουσία σου.
Η Kaya όμως έμεινε εκεί στο πάτωμα να κλαίει.Έκλαιγε σιωπηλή.Έχει περάσει πάρα πολλά,δεν θα το αντέξει αυτό.Τον Kuro τον εμπιστευόταν απόλυτα.Άρχισε να χτυπάει τον εαυτό της και να γρατζουνάει τα στήθη της...
Ο avaton είχε φύγει απ'το δωμάτιο αλλά μπορούσε να νιώσει την θλίψη της.Άλλωστε ξέρει πως είναι να σε προδίδει κάποιος δικός σου άνθρωπος.Βέβαια η περίπτωση της με την περίπτωση του avaton είναι δύο τελείως διαφορετικά θέματα.
Ο avaton καθόταν κάτω απ'το παράθυρο της Kaya,στον τοίχο για πέφτει το φως πάνω του.Έπιασε το ημερολόγιο στα χέρια του.Τα χέρια του όμως έτρεμαν...

Φόβος;

Η πρώτη σελίδα ήταν σχεδόν σχισμένη,λίγες σειρές έχουν μείνει μόνο.Η ημερομηνία αυτής της σελίδας με πάει αρκετά χρόνια πίσω...


Η συνέχεια της σελίδας,δεν υπάρχει γιατί είναι κομμένη.

Μετά που διάβασε "όλη" την σελίδα,ο avaton σήκωσε το κεφάλι του.Κοιτούσε το κενό και σκεφτόταν...Για ποιο παιδί γράφει εδώ μέσα; Η Emma είναι αδύνατον να έχει παιδί.Θυμάμαι την πρώτη φορά,το κρεβάτι είχε γεμίσει αίματα.Άρα δεν υπάρχει περίπτωση να έχει παιδί.Εκείνη την ώρα άκουσε διαλόγους,μέσα απ'το δωμάτιο της δεσποινίς Kaya.Η μια φωνή ήταν σίγουρα του μπάτλερ.Έβαλε ο avaton το ημερολόγιο στην τσέπη του.Και μπήκε στο δωμάτιο.Ο μπάτλερ κρατούσε μια βαλίτσα και είχε στριμώξει την Kaya στον τοίχο.Αυτή έκλαιγε...Ο avaton δεν έχασε άλλο χρόνο και όρμηξε πάνω του για να την σώσει...Καθώς μονομαχούσε ο όμως οι ίδιες σκέψεις στοίχιωναν το μυαλό του...Οι ίδιες σκέψεις για την Emma!

O avaton δεν ήταν καθόλου συγκεντρομένος στη μάχη.Και ο Kuro δεν ήταν καθόλου εύκολος αντίπαλος.Η ταχύτητα του ήταν τρομέρη σχεδόν ισάξια με αυτήν του avaton.Ο avaton εκτός το οτι δεν ήταν συγκεντρομένος στάθηκε και άτυχος.Ενώ πολεμούσε οι πληγές του τον έτσουζαν.Αλήθεια όμως...Γιατί οι πληγές του τον πονάνε κάθε φορά που πολεμάει; Είναι ανεξήγητο αυτό το πράγμα.
Απ'την άλλη ο Kuro ήταν και αυτός σε άθλια κατάσταση,όλο του το σώμα είχε γεμήσει με εγκαύματα και μερικές απ'τις λεπίδες του είχαν λιώσει,άλλες είχαν σπάσει.Κατά την διάρκεια της μάχης ο avaton είχε πιάσει τις λεπίδες του με το στώμα του και έσπασε μερικές...

Μετά από λίγη ώρα ενώ και οι δύο ήταν στο πάτωμα,έχασαν τις αισθήσεις τους.Σχεδόν ταυτόχρονα.Ύστερα από αρκετές ώρες ο avaton ξύπνησε σε ένα δωμάτιο.Αμέσως κατάλαβε πως βρισκόταν ακόμα μέσα στην βίλα.Δίπλα του υπήρχε ένας δίσκος με διάφορες λιχουδιές και νερό.Όλο το σώμα του ήταν τυλιγμένο με επιδέσμους.Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα.Ήταν η δεσποινίς Kaya.

-Επιτέλους ξύπνησες.Σε ευχαριστώ πολύ.
-Οχι δεν αξίζω ευχαριστίες.Δεν έκανα ακόμα αυτό που υποσχέθηκα.Όταν θα το κάνω,να με ευχαριστήσεις τότε.Ο Kuro που είναι;
-Τον έχουμε στο διπλανό δωμάτιο, αλλά αυτός είναι δεμένος με αλησίδες.Ξέρεις όλα αυτά που περνάω τον τελευταίο καιρό μου έχουν προκαλέσει...
Την διέκοψε ο avaton...Βλέποντας πως η ψυχολογία της πέφτει καθώς ανοίγετε!
-Λοιπόν δεσποινίς μου δεν έχουμε συστηθεί.
Χαμογέλασε...
-Εμένα με λένε Kaya.
-Εγώ είμαι ο avaton,χάρηκα πολύ!
-Και εγώ avaton!

Πήγε να φύγει η Kaya και την σταμάτησα πιάνοντας την απ'τον ώμο.
-Τι έχεις σκοπό να κάνεις με αυτόν τώρα;
Πήρε ένα ψυχρό βλέμμα και μου είπε...
-Τίποτα απολύτως,μπορείς να τον σκοτώσεις,όταν θα γίνεις καλά.
-Δεν αναρωτιέσαι γιατί τα κάνω αυτά;
-Η αλήθεια είναι πως ναι...
-Πολύ πιθανόν να έρθει το πλήρωμα του εδώ σύντομα.Να είσαι πολύ προσεκτική και να είσαι κοντά μου,μην βασίζεσαι στους φύλακες σου.
-Με ξαφνιάζεις! Νόμιζα πως θα μου πεις γιατί τα κάνεις αυτά!
-Θα σου εξηγήσω σύντομα!

Αφού πέρασαν αρκετές ώρες ενώ ήμουν στο κρεβάτι,είχα αναρώσει πλήρως.Νομίζω πως ήρθε η ώρα να τον σκοτώσω! Σηκώθηκα,με αργά βήματα πήγα ως το διπλανό δωμάτιο.Καθώς πήγαινα εκεί πετούσα τους επιδέσμους μου στο πάτωμα.Με μια κλωτσιά η πόρτα είχε γίνει κομμάτια.Μέσα στο δωμάτιο δεν ήταν ο Kuro όμως...Οι αλυσίδες ήταν όλες κομματιασμένες.Άρχισα να τρέχω γρήγορα μέσα στο σπίτι και να ελέγχω τα δωμάτια.Όλο το προσωπικό ήταν νεκρό.Όταν έφτασα στην κουζίνα αντίκρισα τον Kuro να απειλεί οτι θα σκοτώσει την δεσποινίς Kaya και τον βοηθό της...

Είχα μείνει να κοιτάω τον βοηθό της,ο οποίος ήταν σε άθλια κατάσταση.Έτοιμος να πεθάνει.Δεν παρακαλούσε όμως για την ζωή του.Παρακαλούσε για την ζωή της δεσποινίδας Kaya.Γιατί το έκανε αυτό; Είναι αγάπη για την δεσποινίς ή για τα λεφτά της; Οχι,Οχι δεν είναι για τα λεφτά.Σε τέτοια ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου δεν νομίζω να σκέφτεται τα λεφτά.Τι θα έκαμνε αυτός αν έχανε τον μοναδικό άνθρωπο που αγαπάει τόσο πολύ; Θα παρακλούσε να πεθάνει και αυτός ή θα τα ξεχνούσε όλα επειδή θα έκανε μια άνετη ζωή με τα χρήματα της;

Έκανα άπειρες σκέψεις μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.Όσο χρόνο είχα δηλαδή για να πάρω μια απόφαση(?).Ένας θάνατος ενός δικού σου ανθρώπου δημιουργεί μια αλυσίδα πιθανών αντιδράσεων και συναισθημάτων.Είναι ένα σύμπλεγμα εκρήξεων.Ο ένας χαμός θα φέρει τον άλλον.Γιατί τις κάνω αυτές τις σκέψεις; Αφού πρέπει να πάρω την εκδίκηση μου!

Πήρα μισή μορφή θηριού,πάτησα στον τοίχο και εκτυνάχτηκα πάνω στον Kuro.Πέσαμε και οι δύο στο πάτωμα.Εκείνη την στιγμή ξεκίνησε η μάχη.Έχω ακόμα μερικά λεπτά για να αποφασίσω!

Αυτή τη φορά ο Kuro δεν φορούσε τα σπασμένα του όπλα αλλά είχε καινούρια.Αμέσως κατάλαβα πως ήρθε σε επαφή με τους πειρατές απ'το πλοίο.Ίσως αυτοί να τον ελευθέρωσαν. Λοιπόν,σκέφτηκα πως αυτά τα όπλα τα θέλω,γι'αυτό προσπάθησα να μην τα καταστρέψω.Αυτή τη φορά ήμουν πολύ συγγεντρομένος στην μάχη και τον νίκησα πολύ εύκολα.Όταν έπεσε στο πάτωμα νεκρός,πήρα τα όπλα του και τα φόρεσα.Ένιωσα περίεργα,αυτά τα Cat Claws για κάποιον περίεργο λόγω μου ανεβάζουν την ταχύτητα.Με μία κίνηση βρέθηκα μπροστά στην Kaya.Φαινόταν ανακουφισμένη...Με τα όπλα μου την κόλλησα στον τοίχο και την κοίταξα με μόχθο.

Δεν ήμουν σίγουρος για αυτό που έκανα εκείνη τη στιγμή.
-Αvaton,τι κάνεις; Άσε με σε παρακαλώ! Ποιες είναι οι προθέσεις σου;
-Kaya έχεις αδερφό;
-Ναι,δηλαδή είχα...Σκοτώθηκε σε μια μάχη ενάντια στους επαναστάτες!
-Kaya ξέρεις οτι αδερφός σου σκότωσε τον καλύτερο μου φίλο;
Έπεσα στο πάτωμα και φώναζα,μπορώ να πω πως με άκουγε όλο το χωριό.Ήθελα τόσο πολύ να κλάψω.Έχω χρόνια να κλάψω.Τόσα χρόνια πνίγω τα συναισθήματα μου και τον τελευταίο καιρό,όλο συμβαίνουν διάφορα...
Έπεσε στο πάτωμα και η Kaya και με έπιασε απ'τον ώμο.Αυτή άφησε τα συναισθήματα της ελεύθερα.Είχε δακρύσει...Ο avaton ήξερε μέσα του πως αν σκότωνε την Kaya απλά θα έφερνε δυστυχία σε καλούς ανθρώπους.Το γεγονός όμως πως ξέρει οτι δεν θα μπορέσει ποτέ να πάρει εκδίκηση του κόβει χρόνια απ'την ζωή του.Του δημιουργεί ένα περίεργο συναίσθημα.Αυτό το συναίσθημα που νιώθει κάποιος κλειστοφοβικός όταν τον αφήνουν μόνο σε ένα δωμάτιο 1x1.

Τον κοιτούσε την πλάτη η Kaya καθώς τον χάιδευε και έκλαιγε.
-Για να σε σκότωσε ο αδερφός μου τον φίλο σου.Μάλλον ήταν πειρατής ε; Είσαι και εσύ;
Ο avaton με τα κατακόκκινα μάτια του κοιτούσε το κενό και της απαντούσε.
-Ήμουν ένας επαναστάτης,αλλά τα σχέδια μου ήταν πολύ ακραία για την εποχή και αποφάσισα να τραβήξω τον δικό μου δρόμο.
-Είσαι καλός άνθρωπος avaton.Μπορείς να κάνεις οτι θες! Αν θες σκότωσε με.
-Οχι,δεν είναι λύση αυτή.Δεν έχει νόημα να σκοτώσω έναν τόσο καλό άνθρωπο.Στην τελική δεν θα με ικανοποιήσει....
-Τότε άσε με να κάνω κάτι για να σε ξεπληρώσω που με έσωσες.Αλήθεια όμως δεν καταλαβαίνω γιατί με έσωσες;
-Δεν σε έσωσα εγώ.Δηλαδή....άστο....

Ο avaton την είχε συμπαθήσει δεν υπήρχε περίπτωση πλέων να την σκότωνε.Αν και η συμπεριφορά του είναι περίεργη.Της έλυσε την κάθε απορία χωρίς να δυστάσει.

Ο avaton αποφάσισε να πάει μια βόλτα να πάρει αέρα και να σκεφτεί.Δεν ένιωθε άνετα εκεί.Σηκώθηκε χωρίς να πει τίποτα το ιδιαίτερο στην Kaya.Απλά είπε πως θα περάσει πριν φύγει για να την χαιρετήσει.Καθώς περπατούσε κοιτάζοντας τον συννεφιασμένο ουρανό,σταμάτησε,έβγαλε το ημερολόγιο.Το κοίταξε.Το έστρεψε προς τον ουρανό,το ξεφύλλισε χωρίς να κοιτάει τι γράφει.Οι σελίδες είναι καμία οικοσαριά περίπου.Το ξανά έβαλε μέσα.Στάθηκε με τους αγκόνες του σε έναν φράχτη,στήριξε το δεξί του πόδι,και άφησε το πρόσωπο του να το χτυπήσε ο άνεμος.Αυτή η αίσθηση,το να σε χαϊδεύει ο άνεμος πάντα αδιάζει το μυαλό του από σκέψεις και τον χαλαρώνει.

Έχει περάσει πολλά...

Την ίδια ώρα κάπου σε μια παραλία του Gecko Island
-Πρέπει να τον βρω.Να επανορθώσω...Πρέπει να με συγχωρέσει.

Ο avaton είχε συνέχισε να κάθετε σε εκείνο το μέρος.Πήρε ξανά στα χέρια του το ημερολόγιο και με δυο βαθιές ανάσες ξεκίνησε να το διαβάζει.Όλες οι σελίδες έγραφαν για την ζωή αυτού του μικρού παιδιού.Τίποτα όμως που να του φαίνεται χρήσιμο.Βλαστημούσε συνεχώς,θεωρώντας το σχεδόν άχρηστο.Μέσα από τα γράμματα της Emma είχε καταλάβει όμως είχε αφιερώσει σχεδόν όλη της ζωή για να το μεγαλώσει σωστά και να μην του λείψει τίποτα.Μάλιστα τον έχει εκπαιδεύσει καλά για να είναι δυνατός.Πολλά αναπάντητα ερωτήματα όμως....

Την ίδια ώρα κάπου στο Gecko Island
Η κοπέλα είχε σηκωθεί όρθια και μετά βίας περπατούσε.Κατευθυνόταν προς την πόλη.Και ψηθύριζε συνεχώς.
-avaton...
-avaton...
-avaton...

Έσφιξε το ημερολόγιο μέσα στην παλάμη του,αυτό είχε ως αποτέλεσμα να το τσαλακώσει.Μετά από λίγο άφησε το χέρι του τεντωμένο προς τα κάτω.Μέσα απ'την παλάμη του έπεφταν στάχτες.Στην συνέχεια,άρχισε να βαδίζει προς την βίλα.Ήταν μόλις 50 μέτρα μακρυά του.Μπήκε απ'το παράθυρο από εκεί όπου είχε μπει και την πρώτη φορά.Στην αυλή υπήρχαν όμως κάποιοι φύλακες.Την νύχτα δεν είναι εκεί όμως...Άρχιζαν να του φωνάζουν.Αυτός δεν έδωσε σημασία,έβγαλε το κεφάλι της όμως η δεσποινίς Kaya και τους είπε πως είναι φίλος της.
-Λοιπόν,δεσποινίς μου ήρθα να ζητήσω συγνώμη για την αναστάτωση που προκάλεσα.Ήρθα επίσης για να σας χαιρετίσω.
-Να μην ζητάς συγνώμη,πιστεύω πως έχω πολλά να μάθω από εσένα.Πιστεύω πως έχω πολλά να μάθω απ'τους ανθρώπους ακόμη...Γι'αυτό θα αλληλογραφούμε!
-Και εγώ πιστεύω οτι μου δώσατε ένα μάθημα.Θα περιμένω και το δεύτερο.
Άρχισαν να γελάνε...
-Γιατί μιλάμε στον πληθυντικό;
-...Λοιπόν δεσποινίς μου αν επιτρέπετε πόσο χρονών είστε;
-Είμαι μόλις 19 !
Της χαμογέλασε...
-Αντίο
Την φίλησε στο στόμα.Αυτό ξάφνιασε την Kaya.Είχε κοκκινήσει και δεν μιλούσε.Και έφυγε...Ήταν ήδη πολύ μακριά απ΄το Gecko Island,τώρα πλέων κατευθυνόταν για το Commi Island.

Την ίδια ώρα κάπου στο Gecko Island
Η κοπέλα είχε φτάσει έξω απ'την βίλα.Ζητούσε για βοήθεια...


ΤΕΛΟΣ PART 8 - ΣΕΛΙΔΕΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ