[Ολοκληρωμένη]Avaton's Story [Part 6 - ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΝΟΥΜΕΡΟ 1]

Ξύπνησα,ήταν δίπλα μου η Emma.Απ'το μυαλό μου παιρνούσαν όλα αυτά που συναίβησαν τις τελευταίες ώρες(?).Τα θυμόμουν όλα πολύ καθαρά,δεν μπορεί να φαντάστηκα...Και αυτό το μέρος ποιο είναι; Δεν θυμάμαι να ήρθα ποτέ εδώ....Κούνησα την Εmma έτσι ώστε να ξυπνήσει.Άνοιξε με το ζόρι τα μάτια της,φαινόταν υπερβολικά κουρασμένη.
-Έλα avaton,τι θες;
-Που είμαστε;
-Τι θα πει που είμαστε; Με δουλεύεις;
-Δεν καταλαβαίνω,μα εγώ θυμάμαι....
-Είμαστε στο Shell Town,πετούσαμε επι 1 ολόκληρη μέρα,απ'το Dawn για να φτάσουμε εδώ.Μόλις φτάσαμε ήρθαμε σε αυτό το ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε.

Της είπα όλα αυτά τα φρικιαστικά και ανεξήγητα πράγματα που θυμόμουν και μου είπε πως θα ήταν κάποιος εφιάλτης...
-Με δουλεύεις ή να με εξοργήσεις θες τώρα; Λες να ανησυχούσα για έναν εφιάλτη,εεε;
Όταν ύψωσα τον τόνο της φωνής μου με κοίταξε με φόβο.Συνέχισα να την κοιτάω,άγρια.Χωρίς να πω τίποτα άλλο μπήκα στο μπάνιο,έπλυνα τα μούτρα μου και έδεσα τα μαλλιά μου.Όταν μπήκα ξανά στην κρεβατοκάμαρα αυτή ήδη κοιμόταν.Ήταν υπερβολικά κουρασμένη,είχε ανάγκη από ύπνο αλλά αυτό μου φαινόταν περίεργο....Από τι να έχει κουραστεί τόσο πολύ,άραγε;

Προσπαθούσα να την ξυπνήσω,με κοιτούσε για λίγο και μετά από μερικά δευτερόλεπτα,την ξανά έπερνε ο ύπνος.Δεν ξέρω τι,της είχε ρουφήξει τόση ενέργεια πάντως όλη αυτή η κατάσταση με εκνεύριζε αφάνταστα.Αποφάσισα λοιπόν να καλέσω τον Jekins,αν του πω όλο αυτό το σκηνικό,μήπως και είχε να κάνει με την περίπτωση της κβαντικής προσωπικότητας μου.Τον πήρα και του είπα όλα τα γεγονότα με λεπτομέρειες.Αν και ήταν χιλιάδες μίλια μακρυά,μπορούσα να καταλάβω,εύκολα,απ'τον τόνο της φωνής του οτι άρχισε να ανησυχεί με όλα αυτά που του είπα.
[...]
-Το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι,πως έχει να κάνει με την αλχημική ουσία....Πότε θα πας στο Ilusia να βρεις αυτόν τον γέρο που σου είπα;
-Δεν ξέρω...Ούτε εγώ ξέρω πως διάολο βρέθηκα στο Shell Town...Και η Emma δεν ξυπνάει να μου πει γαμώτο.
Ακούστηκε ένας θόρυβος απ'τον Jekins...
-Ποια είπες;
-Την Emma...
-Ποια Emma!?
-Την αδερφή της πρώην γυναίκας μου,της Erza.Είμαστε μαζί τώρα...Μην το σχολιάσεις σε παρακαλώ...
Πέρασε σχεδόν ένα λεπτό χωρίς να απαντήσει...
-Και γιατί δεν ξυπνάει είπες;
-Για κάποιον περίεργο λόγο δεν μπορεί να ξυπνήσει.Φαίνεται πολύ αδύναμη λες και "κάτι",της ρούφηξε όλες τις δυνάμεις....
-Εχμ,βρήκα κι άλλα στοιχεία σχετικά με την κβαντική σου προσωπικότητα,που ίσως να σου φανούν χρήσιμα.
-Τι είδους στοιχεία;
-Μετά από ατελείωτες ώρες αναζήτησης βρήκα ένα αντίγραφο από ένα βιβλίο.Το αυθεντικό βιβλίο βρισκόταν στην Arabasta,αλλά είχε καεί,μαζί με όλη την κρυφή πτέρυγα της κεντρικής βιβλιοθήκης τους.Τώρα πλέον υπάρχουν δύο αντίγραφα.Το ένα το έχουμε εμείς και το άλλο δεν ξέρω ποιος...
-Και τι βιβλίο είναι αυτό;Δεν μου είπες...
-Είναι το ημερολόγιο ενός ανθρώπου που είχε και αυτός κβαντική προσωπικότητα.Και μάντεψε....
-Έλα λέγε γαμώτο...
-Είναι ένας D. .....
Άργησα να απαντήσω....
-Πως θα γίνει να μου προμηθεύσεις και εμένα το τρίτο αντίγραφο που πρόκειται να φτιάξεις;
-Χαχαχα,οκ οκ μόλις μπεις στην μεγάλη γραμμή θα φροντίσω να φτάσει στα χέρια σου...
-Jekins,σε ευχαριστώ πολύ για όλα ρε...
Μετά από λίγο το κλείσαμε...

Έκανα ένα ντουζ στα γρήγορα και βγήκα έξω απ'το ξενοδοχείο.Ξεκίνησα να κάνω βόλτες,στην προσπάθεια μου να ηρεμίσω κάπως.Στο νησί υπήρχε μια τεράστια ναυτική βάση.Ρωτώντας έμαθα πως ο αρχηγός της βάσης λέγεται Morgan!Επίσης,έμαθα πως βάζει φόρους στους αθώους πολίτες,και σκοτώνει οποιονδήποτε δεν υπακούει στις εντολές του.Όταν μου τα είπε όλα αυτά,άρχισε να ξεχυλίζει όλος ο θυμός και το μίσος που έχω μέσα μου για αυτή τη κυβέρνηση...Τις προηγούμενες ώρες κόντεψα να τρελαθώ με όλα αυτά τα ανεξήγητα,και τώρα μαθαίνω για κάποιον εξουσιαστή που κάνει ακριβώς αυτά που μισώ.Δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω από αυτό το νησί χωρίς να τον σκοτώσω,σκέφτηκα.Μετά από λίγη ώρα σκέψης μπήκα σε ένα μπαρ και κάθισα.Έξω απ'το μπαρ υπήρχε ένας γεράκος ο οποίος έφτιαχνε κοσμήματα.Με κοίταξε και τον κοίταξα,δεν ξέρω αλλά το βλέμμα του αποτυπώθηκε στο μυαλό μου γρήγορα.Πήρα ένα μπουκάλι σακέ,κάθισα σε μια γωνία και το έπινα ενώ σκεφτόμουν πολλά...
Δεν ξέρω αλλά πιστεύω πως οι κινήσεις μου είναι αψυχολόγητες και πολύ νευρικές,απ'την ώρα που ξύπνησα,ή μάλλον...
Τέλοσπάντων ίσως πρέπει να ηρεμίσω λίγο.Το μαγαζί ήταν πολύ ήρεμο και χαλαρό,σκέφτηκα.Πριν προλάβω να κάνω αυτήν την σκέψη,μπήκε ένας άντρας με έναν λύκο μέσα,βιάζοντας την ηρεμία μου...

Μπήκε μέσα,κρατώντας ένα πιστόλι.Μαζί του είχε και δύο μεγαλόσωμους άντρες και τον λύκο του.Μόλις τον είδαν οι άνθρωποι που έπιναν,ήρεμοι,το ποτό τους στο μπαρ,άρχισαν να τρέμουν.Δεν κατάλαβα γιατί όμως,αυτός είναι πολύ νέος για να είναι ο Morgan και έχει βλακόφατσα...

Στην αρχή ήμουν απλά,ένας παρατηρητής των γεγονότων...
-Χαχαχα,πέστε όλοι κάτω να δω οτι φοβάστε το νέο μου κατοικίδιο!
Όλοι έπεσαν κάτω,εκτός εμένα αλλά προφανώς δεν με είχε προσέξει γιατί καθόμουν σε μια γωνίτσα,μόνος μου.
-Δώσε μου γρήγορα δύο μπουκάλια σακέ γιατί διψάω!
Πήρε ο τύπος δύο μπουκάλια σακέ απ'την σερβιτόρα και ξεκίνησε να φύγει,ικανοποιημένος.

Τότε επιχείρησα να επέμβω...
-Ε,εσύ με το χαζό μαλλί,εγώ δεν έπεσα κάτω όταν τους διέταξες όλους...
Όλοι γύρισαν και με κοίταξαν φοβισμένοι...
Ο χαζός τύπος είχε εκνευριστεί πάρα πολύ,φαινόταν στο ύφος του, και ερχόταν κατά πάνω μου ενώ με σημάδευε με το πιστόλι του.

Έτριζαν τα δόντια του απ'τα νεύρα του,και το χέρι του έτρεμε.Με πλησίασε λίγο ακόμα και τράβηξε την σκανδάλη,στοχεύοντας με στο κεφάλι.Δεν κουνήθηκα καθόλου,η σφαίρα ερχόταν,κατευθίαν στο κούτελο μου.Λίγο πριν με χτυπήσει όμως...κάηκε,έγινε στάχτη και χύθηκε στο τραπεζάκι.
-Παραλίγο να λερωθώ απ'τις στάχτες.Πριν λίγο έκανα ντουζ.
Αυτός ακόμα πιο εκνευριζμένος πλέον,άφησε τον λύκο του να έρθει κατά πάνω μου.Έβγαλα ένα μούγκρισμα θηρίου και το λυκάκι του κάθισε φοβισμένο στο πάτωμα.Αυτός άρχισε να λέει ασυναρτησίες...Τότε όμως,από αυτά που έλεγε,κατάλαβα πως ήταν ο γιός του Morgan!
-Πες τον πατέρα σου,οτι αύριο θα είναι νεκρός.
Είπε μερικές βλακίες ακόμα,έβαλε τα κλάματα και άρχισε να τρέχει προς την ναυτική βάση.Εκείνη την στιγμή βρήκαν ευκαιρία όλοι οι φοβισμένοι πολίτες και σηκώθηκαν.Ήρθαν όλοι γύρω μου και με κοιτούσαν με απορία και θαυμασμό!

Μου έφεραν ένα ακόμα μπουκάλι σακέ,χωρίς να μου ζητήσουν χρήματα.Κατά κάποιον τρόπο ήθελαν να μου δείξουν την ευγνωμοσύνη τους.Με ρωτούσαν διάφορα,αλλά εγώ,πραγματικά,δεν είχα καθόλου όρεξη για να τους λύσω όλες αυτές τις απορίες.Έχω μεγαλύτερα πράγματα στο μυαλό μου,για να με κρατάνε απασχολημένο.Τους ευχαρίστησα για το ποτό και έφυγα.Ξαφνικά ενώ περπατούσα ένιωσα έναν ανυπόφορο πόνο στην πλάτη,ακριβώς εκεί που με είχε μαχαιρώσει ο καταραμένος αλχημιστής.Αν και οι παραισθήσεις είναι δουλεία δική του,τότε θα πρέπει να φύγω το γρηγορότερο από εδώ πριν με σκοτώσει αυτή η αλχημική ασθένεια.Γονάτισα απ'τον πόνο,δεν μπορούσα να σταθώ όρθιος.Μετά από λίγα λεπτά προσπάθησα να πάω μέχρι το ξενοδοχείο,τελικά τα κατάφερα,μπήκα μέσα.Η Emma ακόμα κοιμόταν...
Νευρίασα και με όση δύναμη είχα έπιασα το κωμμοδίνο και το πέταξα στον τοίχο.Δημιουργήθηκε ένας δυνατός ήχος.
-Γαμώτο ξύπνα...Να μου πεις τι στο διάολο έχω πάθει και γιατί είσαι τόσο αδύναμη.
Ο θόρυβος και οι φωνές,την ξύπνησαν...

Αυτή την φορά τα μάτια της είχαν ανοίξει για τα καλά.Συνέχιζε όμως να φαίνεται,αφάνταστα πολύ,κουρασμένη.Με κοίταξε με φόβο.
-Τι έγινε; Τι έπαθες;
Ήταν σχεδόν έτοιμη να βάλει τα κλάματα.Δεν ξέρω όμως ποιος ήταν ο λόγος; Η τρομάρα που πήρε ή που με έβλεπε να είμαι έτοιμος να καταρρεύσω...
-Πες μου γαμώτο,τι συναίβει στο Dawn Island λίγο πριν φύγουμε και πως ήρθαμε ως εδώ...
Αναστατώθηκε πολύ με την ερώτηση μου.Της είχα ξανακάνει την ίδια ερώτηση λίγες ώρες πριν αλλά σχεδόν κοιμόταν,γι'αυτό τον λόγο δεν είχε κάποια ιδιαίτερη αντίδραση.
-Τι εννοείς τι έγινε;Δεν θυμάσαι; Τίποτα το σπουδαίο! Γιατί έχεις τόσα νεύρα μαζί μου;
-Γιατί είσαι τόσο εξαντλημένη; Θα μου πεις;
Απέφυγε να μου απαντήσει.Εγώ δεν άντεξα άλλο και έπεσα λυπόθυμος.Μετά από λίγα λεπτά βρήκα τις αισθήσεις μου.Με είχε βάλει να ξαπλώσω και στο κεφάλι μου υπήρχε μια υγρή πετσέτα.Η Emma καθόταν δίπλα και με κοιτούσε φοβισμένη.Δεν με πρόσεξε όταν άνοιξα τα μάτια μου.Εγώ συνέχιζα να κάνω πως κοιμάμαι αλλά κρατούσα τα μάτια μου ανοιχτά τόσο,όσο για να βλέπω θολά,τι κάνει...

Προχώρησε και κάθισε σε ένα σκαμνάκι,το οποίο ήταν μπροστά από ένα γραφειάκι με έναν μικρό καθρέφτη.Έβγαλε ένα μικρό σημειωματάριο ή κάτι τέτοιο,απ΄την τσέπη της,πήρε την πένα που ήταν πάνω στο γραφείο,την βούτηξε στο μελάνι και ξεκίνησε να γράφει κάτι.Όταν τελείωσε και το ξανά έβαλε στην τσέπη της,μου πέρασε απ'το μυαλό μια ιδέα.Ίσως είναι κάποιου είδους ημερολογίου.Η αλήθεια είναι πως έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου απέναντι στην Emma.Γενικά έχω γίνει πολύ επιφυλακτικός μετά τα τελευταία γεγονότα.
-Είμαι σχεδόν σίγουρος οτι η Emma ευθύνεται για όλα αυτά που μου συμβαίνουν τελευταία...
-Μην λες ηλιθιότητες,από που και ως που να φταίει η Emma;Αυτή θα σε ακουλουθεί και θα είναι μαζί σου ό,τι και αν γίνει...
-Σκάστε,μόνο που το συζητάτε είστε ανόητοι.Είναι φανερό πως αυτό που φταίει είναι η αλχημεία.
-...Ναι θα είναι άδικο να χαλάσει η σχέση μεταξύ μας,η Emma δεν έχει κάνει τίποτα το κατάκρηταίο...
Ξαφνικά,συνηδιτοποιήσα οτι είχα κοιμηθεί,σηκώνομαι και βγάζω μια κραυγή.
-Τι έγινε avaton;Είσαι καλά;Μίλα μου...

Πριν καλά καλά το καταλάβω,όταν παρακολουθούσα την Emma,με πήρε ο ύπνος ή κάτι τέτοιο...Βρισκόμουν σε ένα σκοτεινό μέρος.Σε ένα δωμάτιο με ένα στρογγυλό τραπέζι.Ήμουν στο ταβάνι,πάνω απ΄το τραπέζι και παρακολουθούσα μια συζήτηση.Ήταν τέσσερα άτομα,έβλεπα μόνο τα πρόσωπα τους.Όλοι έμοιαζαν με τον εαυτό μου αλλά είχαν διαφορετικά χαρακτηριστικά.Συζητούσαν και μιλούσαν,σχετικά με την Emma.Δεν ήταν απλές σκέψεις μέσα στο μυαλό μου αλλά ήταν ακόμα μια εκδήλωση κβαντικής προσωπικότητας...

H Emma συνέχισε να με ρωτάει τι έπαθα και αν πονάω πουθενά.Της είπα πως είμαι εντάξει και να με αφήσει.Σηκώθηκα και κοίταξα έξω απ'το παράθυρο.
-Emma,είχα τις αισθήσεις μου μέχρι που ήρθαμε σε αυτό το ξενοδοχείο;
-Ναι φυσικά,πως αλλιώς θα ερχόμασταν...
-Εντάξει...
-Θα μπω να κάνω ένα μπάνιο γιατί έχω λερωθεί με αίματα.
Δεν το είχα συνηδητοποιήσει η Emma ήταν γεμάτη με αίματα και εγώ είχα επιδέσμους...Άργησα να καταλάβω τι είχε γίνει...
-...Είναι απ'τις πληγές σου που άνοιξαν.Φοβάμαι πολύ για αυτές τις πληγές...
-Τι εννοείς πληγές;
-Αυτές που σου έκανε ο αλχημιστής...
Ξετύληξα γρήγορα τους επιδέσμους και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη,είχε γεμίσει η πλάτη μου με πληγές.
-Γαμώτο αρχίζει και εξαπλώνεται...
Μάλλον και αυτό ευθύνεται για τις παραισθήσεις που έχω.
-Λοιπόν κάνε μπάνιο και ετοίμαζε τα πράγματα σου.Έχω να κάνω κάτι δουλειές εδώ.Και μετά φεύγουμε για Ilusia...
-Εντάξει avaton,καταλαβαίνω την κατάσταση σου αλλά σε παρακαλώ,θέλω να μου μιλάς πιο όμορφα.
-Εντάξει έχεις και εσύ δίκιο αλλά κάνε γρήγορα,σε παρακαλώ.
Μου χαμογέλασε στα πεταχτά και μπήκε στο μπάνιο!

Βγήκα απ'το ξενοδοχείο.Τώρα πλέον κατευθύνομαι προς την ναυτική βάση.Οτι χάρηκε ήταν αρκετό αυτός ο Morgan.Θα τον κάνω λαμπάδα!Πήγαινα κάπως με βιαστικό βήμα.Ξαφνικά στον ενώ ήμουν μέσα στο πλήθος,χτυπάει το Den Den Mushi.Έβγαλα φτερά και πέταξα γρήγορα σε ένα ψιλό σημείο όπου δεν θα με άκουγε κανείς.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τραβίξει τα βλέμματα των περαστικών αλλά δεν πειραζεί.Εδώ που είμαι δεν υπάρχει περίπτωση να με ακούνε.Το σήκωσα λοιπόν...Ήταν ο Dragon...
-Έλα avaton!!!
-Έλα "φίλε" μου,τι κάνεις;
-Καλά μωρέ,πήρα να δω τι κάνεις πως τα περνάς.Τι κάνεις,μόνος είσαι;
-Είμαι μόνος και δεν με ακούει κανείς.
-Έλα! Δεν είναι μαζί σου η Emma,έτσι;
-Οχι,τι έγινε;
-Ωραία.Λοιπόν άκου προσεκτικά! Τα πράγματα είναι πιο άσχημα απ'όσο τα φαντάζεσαι...

Ακολούθησε μια μεγάλη συζήτηση.Βασικά ένας μεγάλος μονόλογος απ'τον Dragon.Εγώ είχα σοκαριστεί και δεν είχα μιλήσει.
[...]
Αφού το κλείσαμε έμεινα σοκαρισμένος να κοιτάω τον ουρανό και τα πουλιά που πετούσαν.Ενώ σιγά σιγά ξεκινούσα να βράζω μέσα μου...

Μετά από αρκετή ώρα,αφού επανήλθα κάπως,ξεκίνησα να περπατάω.Τελείως μηχανικά βέβαια,ήταν λες και υπνοβατούσα.Συνέχισα να κατευθύνομαι προς την ναυτική βάση.Αυτό ήταν,τώρα πλέον έβραζα ολόκληρος.Ξεκίνησα να τρέχω με όση ταχύτητα μπορούσα,το αίμα μου έβραζε.Μόλις έφτασα πάνω απ'το το κτήριο της βάσης,πετούσα λάβα σε όλο το μέρος και έβγαζα κραυγές.Δεν είχα συνηδητοποιήσει ακόμα τα λόγια του Dragon...Προσπάθησα να μην το σκέφτομαι προς το παρόν.Συνέχιζα να πετάω λάβα και να καταστρέφω το κτήριο,ώσπου βγήκε έξω ο Morgan!!!

Ο Morgan ήταν στο πάτωμα,το χέρι-τσεκούρι του ήταν ακροτηριασμένο και σε όλο το σώμα είχε εγκαύματα τρίτου βαθμού.Το μεταλλικό του σαγόνι είχε λιώσει.Τα χέρια του σπαρταρούσαν και τα μάτια του είχαν γυρίσει ανάποδα.Πάτησα μια τελευταία κλοτσιά στο,σχεδόν νεκρό,κορμί του.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τον κολλήσει σε έναν τοίχο,καθώς χτυπούσε ακούστηκαν τα κόκαλα του που έσπαζαν.Κατά την διάρκεια της μάχης,πολλά άτομα,ναυτικοί,ήταν εκεί και κοιτούσαν σοκαρισμένοι.Μόλις κατάλαβαν όμως οτι απαλάχτηκαν απ'την τυραννία του,πέταξαν όλοι τα καπέλα τους στον ουρανό και άρχισαν να φωνάζουν "ευχαριστώ".Δεν έδωσα σημασία,αυτοί όμως για να με ευχαριστήσουν μου έδωσαν ένα σακί με λεφτά μέσα.Έφυγα,ενώ τους έκανα,πολύ ψυχρά,την χαρακτηριστική χειρονομία του αποχαιρετισμού.Περπατούσα αργά κατευθυνόμενος προς το ξενοδοχείο.Σκεφτόμουν συνέχεια την συζήτηση με τον Dragon....

Απόσπασμα απ'την συζήτηση/Σκέψεις του Avaton
-Ήταν η σαδίστρια της ομάδας μου.Βασάνιζε εξουσιαστές/εκμεταλευτές για να τους αποσπά πληροφορίες.Είναι κάτοχος φρούτου και μάλιστα,είναι πολύ επικίνδυνο!!!!

Αυτή η φράση συνέχεια επαναλαμβανόταν μέσα στο κεφάλι και τις σκέψεις του avaton!

Πριν μπω στο ξενοδοχείο,έξω απ'την πόρτα στάθηκα σκυφτός και κοιτούσα το πάτωμα.Έκανα μεταβολή και άρχισα να τρέχω με όλη μου την δύναμη,για το κέντρο της πόλης.Εκεί όπου υπάρχουν όλα τα μαγαζιά.Ρωτούσα παντού αν έχουν να μου πουλήσουν Kairuseki.Αλλά δεν είχε κανείς.Η μόνη λύση που είχα ήταν να πάω στο λιμάνι,ίσως να είχαν σε μικρές ποσότητες κάποιοι ψαράδες.Ρώτησα αρκετούς αλλά δεν είχε σχεδόν κανένας.Όλοι μου έλεγαν πως είναι πολύ ακριβό για να το έχουν σε αυτό το μέρος.Ο τελευταίος όμως είχε μια μικρή ακατέργαστη ποσότητα.
-Θα το αγοράσω!
-Χαχα,πήγαινε φίλε μου.Δεν έχεις λεφτά να το αγοράσεις.
Έβγαλα απ'την τσέπι μου το σακουλάκι που μου είχαν δώσει οι ναυτικοί και του το πέταξα.Το έπιασε στην αγκαλιά του.Το άνοιξε και μόλις είδε το περιεχόμενο,το πρόσωπο του άρχισε να λάμπει.Έτρεξε προς το αμπάρι του μικρού αλιευτικού του πλοίο.Μετά από 5 λεπτά μου είχε φέρει περίπου 200 γραμμάρια Kairuseki.Το πήρα και έφυγα χωρίς να πω τίποτα.Αυτός φώναζε λέγοντας "ευχαριστώ πολύ!".

Αυθόρμητα χωρίς να το συνηδιτοποιήσω είχα αρχίσει να κατευθύνομαι προς το μπαρ.Έξω απ'το οποίο υπήρχε ένας γεράκος,που φτιάχνει κοσμήματα.Έφτασα εκεί όπου ήταν.Αυτός δεν ήταν όμως εκεί.Έμεινα να κοιτάω το μέρος που καθόταν,καθώς ένας πολύ δυνατός άνεμος μου έβγαλε την κουκούλα.Κρατιόμουν με το ζόρι να μην πέσω κάτω,ήταν πραγματικά πολύ δυνατός.Το μέρος είχε αρχίσει να σκοτινιάζει,ένα σύννεφο είχε κρύψει την θέα του ήλιου.Ενστηκτοδώς άρχισα να ακολουθώ την κατεύθυνση του άνεμου.Περπατούσα για περίπου 20 λεπτά,χωρίς σταματημό,ενώ τον ακολουθούσα.Ήμουν συνεχώς σκυφτός και κοιτούσα το πάτωμα.Μόλις σταμάτησε ο άνεμος,σταμάτησα να περπατάω και εγώ.Τότε τα βλέμματα μας συναντήθηκαν ξανά.Αυτός καθόταν πάνω σε ένα βράχο.

-Τι θέλεις ξένε;
-Θέλω να μου φτιάξεις ένα κόσμημα από Kairuseki.
-To ήξερα οτι θα ερχόσουν να με βρεις σήμερα.Στο έχω ήδη φτιάξει.Είναι πολύ όμορφο,κρίμα που θα χαραμησθεί.
Τα είχα χάσει λίγο με αυτά που μου έλεγε...
-Πως το ήξερες; Πως;
-Quantum Personality,είσαι έξυπνος άνθρωπος.Γι'αυτό κάνε αυτό που πρέπει.
-Δεν καταλαβαίνω πραγματικά! Έχουμε ξανασυναντηθεί;
Τον έχασα απ'το οπτικό μου πεδίο καθώς φυσούσε και η άμμος ενοχλούσε την όραση μου.Δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα,ήταν αδύνατον με αυτό το βουητό.Ξαφνικά είδα τον εαυτό μου μπροστά μου λες και κοιτούσα καθρέφτη και άκουσα τον γέρο να φωνάζει....
-ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ.

Ένιωθα κενός,είχα πάρει ένα βλέμμα που έκφραζε ακριβώς αυτήν την λέξη.Τόσα ερωτήματα,τόσα πολλά γεγονότα και όλα γίνονται το ένα πίσω απ'το άλλο.Δεν προλαβένω να λύσω το ένα μυστήριο και εμφανίζεται το επόμενο.Δεν μπορούσα να χάσω άλλο χρόνο.Έβγαλα φτερά και πέταξα μέχρι το ξενοδοχείο.Μπήκα μέσα,λίγο πριν μπω στο δωμάτιο μας.Θυμήθηκα την φράση...
-ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ!!!!
Τι εννοούσε πάλι,γαμώτο; Δίστασα να ανοίξω την πόρτα αλλά τελικά το έκανα.Πριν την ανοίξω πήρα ένα βλέμμα,όσο πιο εύθυμο μπορούσα.Είμαι σίγουρος όμως πως το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας θα είναι υπερβολικά παρανοϊκό!Όταν μπήκα μέσα την βρήκα να κοιμάται.Είμαι πολύ τυχερός,σκέφτηκα.
Το κόσμημα για τον λαιμό της,το είχα στην τσέπη μου.Την πλησίασα και άρχισα να την χαϊδεύω με κίνητρο να ξυπνήσει.Την χαϊδευα με το κόσμημα,ακουμπώντας το στον λαιμό της.Ξαφνικά πετάχτηκε,και άρχιζε να φωνάζει και να ουρλιάζει,βοήθεια.Την κοιτούσα με ένα βλέμμα,ήταν παρανοϊκό,τόσο παρανοϊκό όσο και οι πράξεις της.
-Avaton,παρτο από πάνω μου,πάρτο!
-ΓΙΑΤΙ; Ένα δώρο είναι μόνο...
-Πάρ'το!!! Θα σου εξηγήσω.
Είναι τόσο εξουθενωμένη απ'την χρήση του φρούτου της,που όταν έρχεται σε επαφή με Kairuseki,νιώθει λες και θα πεθάνει!
Έβαλα το αριστερό μου χέρι στο μέτωπο της και το πίεζα προς το κρεβάτι,ενώ με το δεξί πίεζα πολύ δυνατά το κόσμημα στο λαιμό της...

Καθώς βίαζα την ελευθερία της,σκεφτόμουν συνέχεια τον διάολο με τον Dragon....

Αποσπάσματα/Σκέψεις
-Το φρούτο της προκαλεί παραισθήσεις.Αν κάνει μεγάλη χρήση αυτού,τότε για περίπου τρις μέρες δεν θα μπορεί να σηκωθεί απ'το κρεβάτι!

Όσο το σκεφτόμουν τόσο μεγαλύτερη δύναμη έβαζα στα χέρια μου,αυτή προσπαθούσε να ξεφύγει,έκλαιγε με λιγμούς.
-Σε παρακαλώ avaton,πάρτο από πάνω μου,θα σου εξομολογηθώ τα πάντα.Σε παρακαλώ.Σ'αγαπάω πάρα πολύ,οτι έχω κάνει,το έχω κάνει για να είμαι μαζί σου!
-Λέγε,εσύ έδιωξες την Robin και την Erza από κοντά μου; ΛΕΓΕ,ΕΙΠΑ!
Άρχισε να κλαίει ακόμα πιο δύνατα...
-Ακούμπησε απλά το κόσμημα πάνω μου,λίγο όμως,για να έχω δύναμη να μιλήσω και θα στα εξηγήσω όλα.
Και έτσι έγινε...
Στην συνέχεια ακολουθεί ο διάλογος!

Όλη τη διάρκεια της συζήτησης η Emma έκλαιγε,χωρίς σταματημό ενώ εγώ την κοιτούσα μοχθηρά.
-Πριν πολλά χρόνια,πριν ακόμα κάνεις σχέση με την αδερφή μου.Όταν απλά είχαμε γνωριστεί.Σε είχα ερωτευτεί και ήθελα να σε κάνω δικό μου,με κάθε θυσία.Θα έκανα οτιδήποτε για να σε κάνω δικό μου!!!! Ήμουν μικρή όμως,και εσύ δεν μου έδινες ιδιαίτερη σημασία,σαν γυναίκα,αντίθετα όμως σ'άρεσε πολύ η αδερφή μου,το έβλεπα κάθε φορά που της μιλούσες.Εμένα με έβλεπες αδερφικά και μου έδινες συμβουλές αλλά ήσουν ανίκανος να καταλάβεις.Αργότερα,όταν κάνατε σχέση και της πρόσφερες το κορμί σου κάθε μέρα,κάθε ώρα,όποτε αυτή το ζητούσε.Εγώ ήταν λες και ήμουν στην κόλαση.Μπήκα στους επαναστάτες επειδή ήσουν εσύ εκεί.Ήθελα να είμαι συνεχώς κοντά σου...
-Εσύ ευθύνεσαι για την εξαφάνηση της Erza;
-Συγνώμη avaton,δεν ήθελα να σε πληγώσω,ήθελα απλώς να σε κάνω δικό μου και η Erza ήταν ένα ακόμα εμπόδιο.Το μεγαλύτερο!
-Εισαί.... (και πάω την χαστουκίσω,δεν το έκανα ομως)
-Σε έψαχνα παντού!Αργότερα έμαθα πως ξανά μπήκες στους επαναστάτες και οι αλπίδες μου άναψαν για άλλη μια φορά.Σε έψαχνα σε όλο τον κόσμο,αντιμετόπισα άπειρους κηνδύνους για να σε βρω.Τελικά σε βρήκα,και ήσουν πάλι με άλλη.Δεν μπορούσα να το ανεχτώ.Σε θέλω,θέλω να είμαι μαζί σου.Και πιστεύω πως και εσύ με θες...
-Γιατί με έβαλες να περάσω όλο αυτό το μαρτύριο με τις ψευδαισθήσεις τις προηγούμενες μέρες,ε μου λες;
-Ήταν απλά το στρατηγικό μου σχέδιο που έβαλα σε εφαρμογή,για να σβήσω την κάθε ανάμνηση της Erza και της Robin απ'το μυαλό σου.Ήξερα πως θα περάσεις άσχημες στιγμές αλλά έπρεπε.Σε θέλω μόνο δικό μου γαμώτο!

Τελικά την χαστούκισα,πήρα το κόσμημα από πάνω της και το πέταξα στο πάτωμα για να νιώσει καλύτερα.Αυτή είχε πέσει με το κεφάλι στο μαξιλάρι και έκλαιγε.
-Αντίο avaton!!!!

Γυρνάω με μια κίνηση να την δω,γιατί ήμουν γυρισμένος προς την πόρτα.Είχε πάρει ένα μαχαίρι απ'το κωμοδίνο και ήταν έτοιμη να αυτοκτονήσει.Με μια ταχύτατη κίνηση πετάγομαι προς το μέρος της και ενώ είμαι στον αέρα βαράω κλοτσιά το χέρι της.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να της σπάσει το χέρι,αλλά τουλάχιστον δεν αυτοκτόνησε.Άρχισε να ουρλιάζει απ'τον πόνο του σπασίματος,και λυποθήμησε.Την πήρα και την πήγα στο πλησιέστερο ιατρείο.Καθώς πετούσα,ενώ την πήγαινα εκεί σκεφτόμουν γιατί τα κάνω αυτά,και δεν την σκοτώνω απλά...

Την έδωσα στον ιατρό,αυτός μου είπε πως δεν είναι κάτι σοβαρό,σε δύο εβδομάδες θα έχει αναρώσει πλήρως το χέρι της,αρκεί βέβαια να μην το κουράζει.Την πήρα,την έβαλα στην αγκαλιά μου και ξεκίνησα να περπατάω στην πόλη μαζί της.Όλοι μας κοιτούσαν αλλά εγώ δεν έδινα σημασία.Τι να κάνω τώρα με την Emma; Και έχω ακόμα πολλά αναπάντητα ερωτήματα...

Ανεβήκαμε σε μια βαρκούλα και ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό μας.Την είχα αφήσει λίγο πιο πίσω μου αναίσθητη.Το κόσμημα το είχα πετάξει.Δεν θα την φοβηθώ,ούτε το χρειάζομαι για να προστατέψω τον εαυτό μου.Η θάλασσα ήταν σχετικά ήρεμη και είχε καλό άνεμο.Μετά από λίγο βρήκε τις αισθήσεις της...
-Αχ,το χέρι μου πονάει.
Γύρισα την είδα.Κοιτούσε το χέρι της σοκαρισμένη...Για λίγα λεπτά,δεν μιλούσε απλά προσπαθούσε να θυμηθεί τι έγινε...
-Δεν θα σε άφηνα να αυτοκτονήσεις...Έχω να μάθω πολλά ακόμα από εσένα.
-Σ'αγαπάω πολύ avaton.Να το ξέρεις και θα σου πω,οτι θες θα κάνω οτιδήποτε για να επανορθώσω.
-Δεν νομίζω να μπορείς αλλά μια προσπάθεια εσύ αν θες καν'την! Πως σε λένε,χμ;
Χτύπησε το Den Den Mushi μου και η συζήτηση διακόπηκε.
Ακολούθησε μια μεγάλη συζήτηση με τον Jekins,σχετικά με τον επόμενο μου προορισμό.
[...]
Πάμε προς το Warship Island λοιπόν...Και περιμένω να μου λύσεις τις απορίες μου E-mma(?)...

ΤΕΛΟΣ PART 6 - ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΝΟΥΜΕΡΟ 1