[Ανοιχτή] ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ άλλο, σηκώθηκα δεν είχε ξημερώσει ακόμα. Μετά τα γεγονότα της χθεσινής νύχτας όλα φαίνονταν οτι ήταν εναντίον μου. Σηκώθηκα περπάτησα λίγο μέχρι το ρυάκι για να πλυθώ. Έκατσα δίπλα στο ρυάκι και κοίταξα τον εαυτό μου μέσα στο νερό. Άιμα είχε αρχίσει να τρέχει πάλι από το μέτωπό μου και οι πληγές στο σώμα μου ήταν ακόμα εμφανείς. Άρχισε να ξημερώνει σιγά σιγά και άρχισαν να φαίνονται οι καπνοί από την μάχη που είχε λάβει χώρα την προηγούμενη νύχτα.

Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς το χωρίο. Ήμουν εξαντλημένος. Δεν μπορούσα να περπατήσω καλά. Το ένα μου πόδι κούτσαινε. Μετά από λίγη ώρα δεν ήξερα τι έβλεπα μπροστά μου. Eίχε φτάσει το μεσημέρι ήδη, ήμουν ξύπνιος εδώ και λίγες ώρες αλλά δεν άντεχα την αφόρητη ζέστη. Έβλεπα διάφορες εικόνες τις παιδικής μου ηλικίας. Η οικογένειά μου ήταν στο σπίτι και με περίμεναν να έρθω. Ξαφνικά ενω έτρεχα προς αυτόυς άρχισα να θολώνουν τα μάτια μου και να μην βλέπω καλά. Μετά από λίγο όλα μαύρισαν...

Μόλις ξύπνησα ήμουν σε ένα κρεβάτι. Δίπλα στο κρεβάτι υπήρχαν μερικά φρούτα. Μόλις τα είδα τα καταβρόχθισα. Ήταν νοστιμότατα. Βγήκα έξω από την καλύβα στην οποία βρισκόμουνα και είδα τον ηλιο που ανέτειλε. Γύρισα και είδα έναν κήπο. Τότε άκουσα μια φωνή από τον κήπο να τραγουδάει. Προχώρησα στον κήπο οπου είδα έναν παππού.
-'Επιτέλους ξύπνησες' με είπε
-'Ευχαριστώ' του είπα. ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσα να σκεφτώ εκείνη την στιγμή.
-'Δεν κάνει τίποτα. Αλλά μετά από 5 μέρες ύπνου πιστεύω οτι θα αισθάνεσαι ανανεωμένος' μου είπε
-'Πέντε μέρς ύπνου? Συγγνώμη για την αναστάτωση' του είπα
-Ποιά αναστάτωση παιδί μου' μου είπε
-'Στο σπίτι μου έχει να έρθεί τόσος κόσμος εδώ και κάτι χρόνια. Άντε πάμε τώρα μέσα να σου κάνω κάτι να φάς επειδή θα πεινάς' μου ξαναείπε

Μπήκαμε στην καλύβα του γέρου και αυτός προχώρησε για να ανάψει φωτιά.
-'Σήμερα έχουμε κρέας' είπε
-'Μόνος μου τα σκότωσατα πουλιά' ξαναείπε και χαμογέλασε
-'Πώς βρέθηκα εδώ?' ρώτησα τον γέρο
-'Σε βρήκα στον δρόμο ενώ ερχόμουνα σπίτι' είπε
-'Ήσουνα ξαπλωμένος στην μέση του δρόμου και αίμα έτρεχε από το σκίσιμο στο φρύδί σου' είπε και σοβάρεψε το ύφος του
-'Ήσουνα σε τραγική κατάσταση για αυτό σε έβαλα πάνω στην καρότσα και η Dolly σε τράβηξε μέχρι εδώ. Για αυτό πρέπει να πας και να ευχαριστήσεις και αυτή' είπε και μου χαμογέλασε ενώ μαγείρευε το κρέας.
-'Πώς τα έπιασες τα πουλιά' τον ρώτησα απο περιέργεια
-'Έχω ακόμα το πιστόλι μου' μου είπε
-'Και έχεις ακόμα τόσο καλό στόχο ' τον ρώτησα
-'Με με βλέπεις, κάποτε είχα πολύ καλό στόχο και...' είπε και ξαφνικά σταμάτησε την πρότασή του. Κατάλαβα οτι είχα αγγίξει ένα σημείο για το οποίο δεν ήθελε να μιλήσει.

-'Εσύ παιδί μου τι έπαθες και ήσουν μέσα στα αίματα' με ρώτησε
-'Εγώ πολεμούσα τους ναυτικούς' του απάντησα
-'Πολεμούσες τους ναυτικούς? Άρα συμμετείχες στην μάχη τoυ Torwood που έγινε πριν 6 μέρες. Κατάλαβα' μου είπε
-'Παππού δεν μπορώ να αφήσω τους ανθρώπους αυτού του νησιού στο έλεος των ναυτικών'.
-'Απο τότε που ήρθα σε αυτό το νησί όλοι μου φέρονταν καλά, ήταν φιλικοί μαζί μου. Με την έλευση του Greyar όμως σαν διοικητή του ναυτικού σώματος στο νησί όλα άλλαξαν'. του είπα και άρχισα να θυμάμαι τις κακές αναμνήσεις που είχα.
-'Έκλεβαν, σκότωναν, ανάγκαζαν άλλους ανθρώπους να δουλεύουν για αυτούς. Από τότε δεν μπορούσαν να παίξουν ελεύθερα τα παιδιά. Όλοι ήταν αναγκασμένοι να υπακούν στους νόμους των ναυτικών.' συνέχισα να λέω και δάκρυα άρχισαν από μόνα τους να κυλάνε στα μάτια μου.

-'Για αυτό βοηθάς τους επαναστάτες να κερδίσουν αυτή την μάχη.' είπε ο παππούς.
-'Σε περίμενα διαφορετικό άνθρωπό αλλά μου θυμίζεις τον εαυτό μου.' μου ξαναείπε.
Τα δάκρυα σταμάτησαν να ρέουν από τα μάτια μου. Στην συνέχεια επικρατούσε σιγή για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα αφού φάγαμε χωρίς να πούμε λέξη. Αφού φάγαμε ο παππούς μου λέει
-'Άντε ξεκουράσου, πρέπει να ξεκουραστείς'
-'Όχι δεν μπορώ' του λέω
-'Έπρεπε να συναντηθώ πριν από 5 μέρες με τους επαναστάτες σε ένα μέρος αλλά επειδή λυποθύμησα δεν μπόρεσα να πάω. Θα με θεωρούν νεκρό, πρέπει να πάω να τους ενημερώσω οτι είμαι καλά.' του είπα
-'Αυτό μπορείς να το κάνεις και αυριο' μου είπε αλλά εγώ πήγα να σηκωθώ και να φύγω. Τότε ο γέρος με χτύπησε με κάτι στο κεφάλι και με σώριασε...

Μόλις ξύπνησα είδα οτι ο γέρος μου είχε ετοιμάσει φαι και το είχε αφήσει πάνω στο τραπέζι με την πόρτα ανοιχτή.
-'Ευχαριστώ, γέρο' σκέφτηκα
Πήρα το φαί και βγήκα έγω ψάχνοντας τον γέρο για να τον ευχαριστήσω και απο κοντά αλλά δεν τον έβρισκά ούτε στον κήπο. Αποφάσισα να φύγω χωρίς να τον ευχαριστήσω. Έτσι αφού βγήκα από το πυκνό δάσος κατευθύνθηκα πρός το σημείο στο οποίο θα συναντούσα τους επανανστάτες. Μπροστά από τον Μεγάλο Καταρράχτη. Ενώ πήγαινα εκεί είδα μια δοιμιρία ναυτικών να κατευθύνεται πρός το μέρος μου από την ακτή. Βγήκα από την μέση του δρόμου και κρύφτηκα μέσα σε κάτι θάμνους. Ενω περνούσαν από μπροστά μου άκουσα τον πρωτοπόρο να λέει
-' Κουνηθείτε!!! Πρέπει να φτάσουμε σε 1 ώρα στην βάση των ναυτικών. Ο καπετάνιος Greyar μας περιμένει.'
Μόλις πέρασαν κοίταξα την ακτή από την οποία ερχόντουσαν. Εϊχε πολλά πλοία των ναυτικών τα οποία ήταν σταθμευμένα εκεί με χιλιάδες ναυτικούς πάνω σε αυτά.

Φαντάστηκα οτι έφεραν αυτές τις ενισχύσεις και θα φεύγανε. Αλλά μου φάνηκε παράξενο που τόσα πλοία ήρθαν για να φέρουν 100 ανδρες. Συνέχισα τον δρόμο μου προς τον καταρράκτη με προσοχή αυτή την φορά καθώς δεν ήθελα να με βρούν οι ναυτικοί. Μετά από αρκετή ώρα περπατήματος και ενώ είχε μεσημεριάσει έφτασα στον καταρράκτη. Άρχισα να φωνάζω
-'Είναι κανείς εδώ, είναι κανείς εδώ'.
Τότε είδα ξαφνικα δύο βέλη να κατευθύνονται προς εμένα. Ηλέκτρισα τις γροθιές μου και τα κατέστρεψα ρίχνοντας συνεχόμενες γροθιές στον αέρα. Τότε οι δύο τοξότες εμφανίστηκαν
-'Eustass, εσύ είσαι? Ζεις?'
-'Δεν με βλέπετε' τους είπα
-'Γιατί άργησες' με ρώτησαν
-'Αντιμετώπισα ένα μικρό πρόβλημα αλλά ήρθα' τους είπα
-'Έλα να σε πάμε στο αρχηγείο' μου είπαν και τους ακολούθησα.

Περπατήσαμε πίσω από τον καταρράκτη οπού υπήρχε μια μεγάλη πέτρα. Ο ένας από τους δύο πήρε τον δαυλό που υπήρχε παραδίπλα και τον έβαλε σε μια από τις 5 σχισμες. Μετά ο άλλος πήρε την βαλλίστρα του και την έβάλε από την βάση μέσα σε μια άλλη σχισμή από τις 5. Τότε ο βράχος χωρίστηκε στην μέση και άρχισε να ανοίγει. Μόλις άνοιξε ο ένας τοξότης πήρε την βαλλίστα του και ο άλλος άφησε τον δαυλό στην αρχική του θέση. Το πρώτο πράγμα που έβλεπες ήταν σκαλιά. Πολλά σκαλιά τα οποία κατέβαιναν κάτω. Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε σκαλιά. Μόλις φτάσαμε κάτω υπήρχε πάλι μια πόρτα στην οποία από μια σχισμή άνοιγε ένας από τους επαναστάτες και ζητούσε σύνθημα. Αφού δώσανε το σύνθημα οι τοξότες μπήκαμε στο αρχηγείο των επαναστατών. Μόλις μπήκα μου φάνηκε οτι βρισκόμουνα σε μια υπόγεια πόλη. Πολλοί άνθρωποι πηγαινοέρχονταν, έβλεπες τους κατασκευαστές όπλων να δημιουργούν νέα όπλα, τους κατασκευαστές σπαθιών να δημιουργουν σπαθιά στα μαγαζάκια τους τα οποία βρίσκονταν παντού.
-'Eustass' άκουσα τότε μια φωνή.