[Ολοκληρωμένη]The Armagedon Hunts! Eternal Hunt! Το τερας που δεν υπαρχει, η υπερβολη...

Επιτελους εφτασα στο επομενο νησι. Ακολουθησα τους χαρτες και εφτασα στο Mirror Ball island. Επιτηδες πηγα εκει. Στο νησι αυτο ζουσε ενας φιλος του πατερα μου και ήθελα να τον δω. Θα μπορουσε να μου μαθει πολλα πραγματα που χρειαζομαι και να με βοηθησει να κρυφτω λιγο μετα την καταστροφη που εκανα στην βαση της Shell Town. Κατεβηκα απο τον μετεωριτη μου. Στον οριζοντα εβλεπα ενα χωριο. Αποφασισα να παω εκει και να ρωτησω αυτα που ηθελα. Ετσι το εκοψα ποδαρατο προς τα εκει. χαλαραααα...

Εφτασα στο χωριο. Ηταν πολυ ησυχα. Ολες οι πορτες και τα παραθυρα κλειστα. Ισως επειδη ηταν μεσημερι. Ισως γι'αυτο δεν κουνιόταν φυλλο. Προχώρησα λιγο στα σοκακια. Ηθελα να βρω ενα μπαρ, μια ταβερνα κατι τελοσπαντων που θα εχει λιγο κοσμο, λιγο φαγητο και λιγο ποτο. Εψαξα και βρηκα ενα τετοιο μερος. Ηταν κλειστο ομως. Περιεργο. Χτυπησα την πορτα. Τιποτα.
Περιμενα λιγο. Ανοιξε ενα παραθυρο στον δευτερο οροφο και βγηκε ενας ανδρας.
-Τι θες εδω ξενε? Φυγε. Φυγε πριν σε πιασει...
Δεν καταλαβαινα τιποτα. Ωστοσο ο ανδρας εκλεισε το παραθυρο και επικρατησε σιωπη.

Δεν καταλαβαινα τιποτα. Γιατι ολοι κρυβοντουσαν? Γιατι δεν υπηρχε ψυχη στο χωριο? Δεν μπορουσα να λυσω αυτες τις αποριες μονος μου. Ετσι πηγα πισω στην παραλια και ξαπλωσα στην αμμουδια. Εβαλα 4 μετεωριτες να κανουν κυκλους γυρω μου και χαλαρωσα. Ηταν ενας τροπος που ειχα βρει για να κοιμαμαι χωρις φοβο σε επικινδυνες περιοχες. Κατεβαζα 4 μετεωριτες και τους διοχετευα ενεργεια για να κινουνται ολο το βραδυ σε μια περιμετρο απο εμενα ετσι ωστε αν καποιος ηθελε να μου επιτεθει στον υπνο μου να μην το καταφερνε. Με αυτες τις σκεψεις κοιμηθηκα...

Το πρωι ήταν πολυ ευεργετικο. Οταν σηκωθηκα ημουν σχετικα ξεκουραστος αν και ηλπιζα να κοιμηθω σε στρωμα την επερχομενη νυχτα. Ετοιμαστηκα λοιπον και αρχισα να περπαταω προς το χωριο. Καθως το προσεγγιζα ειδα κινηση στο χωριο. Μια ενδειξη οτι ολα ειχαν επιστρεψει στην κανονικοτητα τους. Μπηκα στο χωριο και χαιρετησα μερικους αγροτες. Κατευθυνθηκα προς το μπαρ.

Μπηκα μεσα και καθησα στον παγκο.
-Φερε μου οτι κρεας εχεις και πολυ παραπολυ μπυρα.
-Εγινε! ειπε ο ανδρας.
-Εχθες ηρθα και ηταν ολα κλειστα, χτυπησα και με εδιωξε ενας ανδρας απο ο παραθυρο του δευτερου οροφου.
-Α ο πατερα μου ηταν. Ησουν εξω εχθες το μεσημερι? Μπραβο θαρος! Τυχερος εισαι απ'οτι ακουσαμε η Υδρα χτυπησε ενα αλλο χωριο εχθες...
-Η ποια?
-Η Υδρα.

Τον κοιτουσα εκπληκτος. Δεν ηξερα για τι μιλουσε.
-Τι? δεν ξερεις? με ρωτησε.
-Οχι, εγω μολις εχθες εφτασα στο νησι.
-Αααααα, δεν ξερεις λοιπον. Ακουσε με προσεχτηκα λοιπον φιλε μου:
Εδω και χρονια ενα τερας ταλαιπωρει το νησι μας. Ενα πολυ δυνατο θητιο το οποιο χτυπα παντα τη πρωτη του καθε μηνα. Επιτιθεται τυχαια σε καποιο χωριο και παντα υπαρχει καποιος ατυχος που πεφτει στα νυχια του. Δυστυχως δεν μπορουμε να προστατευτουμε. Κατα καιρους ερχονται καποιοι επιδοξοι ναυτικοι ή κυνηγοι επικυρηγμενων με σκοπο να το σκοτωσουν αλλα ολοι ειτε σκοτώνονται ειτε ειναι αρκετα τυχεροι για να ξεφυγουν και να απομακρυνθουν. Καταλαβες?

Ηταν απιστευτη ιστορια.
-Καλα και οι marines δεν κανουν τιποτα?
-Ειχαν στειλει εναν Καπετανιο τους να το σκοτωσει αλλα εχασε και απο τοτε τιποτα. Το μονο που εχουν κανει ειναι να επικυρηξουν το τερας με 1,000,000 μπελι, μια ασχημη επικυρηξη αφου δεν ανταποκρινεται στην πραγματικη δυναμη του τερατος και πολλοι κυνηγοι επικυρηγμανων παραπλανώνται και συναντουν ασχημο θανατο, υποτιμώντας το.
-Τι περιμενεις απο τους ατιμους Marines... συμπληρωσα.

Σκεφτηκα λιγο ολα αυτα που ειχα ακουσει για την Υδρα.
-Πως εναι το τερας?
-Α φιλε μου εισαι τυχερος γιατι και εγω την εχω αντιμετωπισει μια φορα.
-Αληθεια? Και πως επεζησες?
-Επεζησα? Κοιτα!
Κοιταξα κατω. Σηκωσε το μπατζακι του παντελονιου του και τοτε καταλαβα. Ειχε κομμενο ποδι και στην θεση του κανονικου ειχε τοποθετησει ενα ξυλινο.
-Λυπαμαι.
-Και πολυ καλα κανεις. Ακου λοιπον πως ειναι η Υδρα και μην με διακοψεις...

Αρχικα ειναι πολυ μεγαλη. Το υψος της ξεπερνα τα τεσσερα με πεντε μετρα. Επισης εχει πολλα κεφαλια. Πρεπει να ειναι γυρω στα οχτω με δεκα πλεον. Και λεω πλεον γιατι, προσεξε καλα αυτο που θα πω τωρα, αν της κοψεις το ενα κεφαλι τοτε φυτρωνουν δυο. Ετσι λοιπον αρχισε απο ενα και με τις τοσες επιθεσεις εχουν φτασει τωρα τα οχτω με δεκα, και αυτο συμβαινει επειδη οι αναθεματισμενοι που θελουν να την πολεμησουν δεν ρωτανε πριν της επιτεθουν, ετσι ο καθενας παει κοβει ενα κεφαλι λεει "α ωραια νικαω" και μετα ξαφνιαζεται οταν βλεπει να βγαινουν δυο κεφαλια και φυσικα το τελος πεθαινει.

Ηταν δυνατο το τερας. Η Υδρα πρεπει να ειναι πολυ επικινδυνη. Ωστοσο...
-Θα την αντιμετωπισω
-Α ωραια αλλος ενας ηλιθιος. Και σε ειχα για εξυπνο. Κανε οτι θες, κανεις δεν προκειται να σε σταματησει, αλλα πρεπει να εκτιμας την ζωη σου περισσοτερο φιλε μου...
-Την εκτιμω, ωστοσο μπορω να την νικησω και το ξερω. Θα το σκοτωσω το ατιμο Τερας και θα φερω ολα τα κεφαλια του για να σας το αποδειξω...
-Δεν προκειται να τα καταφερεις. Φαε τωρα και πιες γιατι αυτο το γευμα μπορει να ειναι και το τελευταιο σου. αν δεν βαλεις μυαλο...

Αφου εφαγα αυτα που παρηγγειλα και πληρωσα γυρισα ξανα στον μπαρμαν:
-Υπαρχει ενας μοναχος σε αυτο το νησι. Πρεπει να ειναι πολυ μεγαλος τωρα και πολυ απομονωμενος. Το ονομα του ειναι Ωριων, Ωριων Βαθυστοχαστος.
-Το γερο μοναχο θα λεει, Τζιμ! πεταχτηκε ενας θαμωνας στο μπαρ.
-Ναι, ο γερο-μοναχος κατοικει σε μια σπηλια στο βορειοανατολικο τμημα του νησιου. Δεν μπορεις να την φτασεις με τα ποδια, πρεπει ειτε να σκαρφαλωσεις ειτε να πας απο την θαλασσα. Προσωπικα δεν ξερω πως τα καταφερε να παει εκει αλλα πριν πεντε χρονια που εφτασε εδω ειχε μιλησει σε ελαχιστους, ειχε αντιμετωπισει την Υδρα και ειχε κλειστει στην τρυπα του στην συνεχεια. Απο τοτε κανεις δεν τον ειδε ξανα. Απλα ξερουμε οτι ειναι εκει.
-Μπορει να τα εχει τιναξει ο γερος! Ξαναειπε ο θαμωνας.
Τον κοιταξα εντονα και επικριτικα. Σωπασε.
Σηκωθηκα και βγηκα εξω.

Αρχισα να περπαταω προς το κεντρο του νησιου. Ηθελα να αντιμετωπισω την Υδρα πρωτα και μετα να παω στον δασκαλο και φιλο του πατερα μου. Ο Ωριων ειχε διδαξει εμενα τον πατερα μου αλλα και τον παππου μου. Ηταν τρομερος ανθρωπος αν και πλεον ηταν πολυ μεγαλος. Βεβαια η ηλικια ποτε δεν τον σταματησε, οταν διδαξε εμενα ηταν ηδη μεγαλος. Ποτε δεν χρησιμοποιησα τις τεχνικες του παρα μονο μια: Την μπουνια που μου εμαθε, την οποια εμπλουτησα με την δυναμη μου. Τωρα που θα με εβλεπε ξανα θα με σκοτωνε αν εβλεπε ποσο βασιζομαι στην δυναμη του φρουτου του διαβολου.

Με αυτες τις σκεψεις εφτασα στην σπηλια της Υδρας. Ακουσα απο μεσα καποιους θορυβους. Προχωρησα. Δεν εβλεπα τιποτα και ετσι κατεβασα 2 φψτεινους μετεωριτες να φωτιζουν τον δρομο μου. Προχωρώντας εφτασα σε αδιεξοδο. Περιεργο που ήταν η Υδρα? Αφου καθε πρωτη του μηνα επιτιθεται στα χωρια. Δεν καταλαβαινα τι γινόταν.
Κλωτσησα τον τοιχο που με εμποδιζε να προχωρησω.
-Αι στο καλο, φωναξα.
Πηγα τοτε να γυρισω την πλατη μου και να φυγω αλλα...

O τοιχος κουνηθηκε! Κουνηθηκε και ξαφνικα εμφανιστηκαν μπροστα μου πολλα κεφαλια. ηταν σαν κεφαλια δρακου, ηταν τρομερα και ολα γεματα κοφτερα δοντια.
-Μeteor Shot! φωναξα και μετεωριτης εκτοξευτηκε σε ενα κεφαλι. Ο μετεωριτης χτυπησε το τερας στο ενα κεφαλι. Εκανε πισω το κεφαλι αυτο. Η φωτια το πειραξε και το καταλαβα αλλα περα απο αυτο δεν επαθε τιποτα. Ειχα μεινει εκπληκτος. Δεν ηξερα τι να κανω. Τα αλλα κεφαλια με κοιτουσαν και δεν ηξερα πως να αντιδρασω!
-Μeteor sh-

Δεν προλαβα να τελειωσω την επιθεση μου. ενα κεφαλι με δαγκωσε ολοκληρο. απο το στηθος μεχρι την λεκανη. Το τερας με εμενα στο στομα αρχισε να τρεχει με μεγαλη ταχυτητα προς τα εξω. ηταν απιστευτη η βαναυσοτητα που με εσερνε. Πονο δεν ενιωθα πλεον και πιστεψα οτι θα πεθανω. Το φιαλιδιο που με γιατρευει. Αυτο που μου εδωσε ο Μονοκερος... Επρεπε να το πιω. Καθως πηγα να το πιασω, η Υδρα τρανταχτηκε και μου επεσε απο τα χερια μεσα στην σπηλια.
Οχι. Ολα ειχαν τελειωσει...

Καθως η Υδρα με τραβουσε εξω επιασα το τσεκουρι διπλης οψεος που ειχα αγορασει απο το προηγουμενο νησι. Το σηκωσα και εκοψα συριζα το κεφαλι που με δαγκωνε. Βρηκα λιγο χρονο να αναπνευσω ξανα. Επεσα στο εδαφος και προσπαθησα να σηκωθω. Βεβαια η αναπαυλα αυτη δεν κρατησε πολυ. Απο το κεφαλι που εκοψα βγηκα δυο ομοια τελειως με το προηγουμενο και φυσικα το ιδιο καταστροφικα. Πως το ηξερα? Το ενα απο τα δυο με ξαναδαγκωσε και ξανα αρχισε να με σερνει. Ηταν φρικη. Δεν μπορουσα να κανω τιποτα.

Η Υδρα με εβγαλε εξω. Το κεφαλι που με ειχε δαγκωσει με πεταξε μακρια, Σαν να με εφτυσε. κουλουριαστηκα απο τον πονο. Ηταν ανυποφορος πλεον. δεν μπορουσα να αναπνευσω καλα. Ηταν σαν να με τρυπησαν ταυτοχρονα πολλα μαχαιρια. Νομιζω οτι θα πεθανω, σκεφτηκα. Ειμαι οντως ηλιθιος που ηρθα να το αντιμετωπισω ετσι απροετοιμαστος. Το υποτιμησα. Εκει αρχισα να προσπαθω να σηκωθω. Με μεγαλη δυσκολια τα καταφερα. Θαυμασα και φοβηθηκα τη Υδρα καθως την κοιταξα ολοκληρη στο φως. Τεραστια και σκουρα πρασινη με δεκα περιπου κεφαλια και μεγαλα ποδια με γαμψα νυχια καθως και μια μεγαλη ουρα.

Ηρθε μπροστα μου και σηκωσε ολα τα κεφαλια της στον ουρανο. Βρυχηθηκαν ολα μαζι και πραγματικα δεν φοβηθηκα ποτε τοσο πολυ στην ζωη μου. Ειχε ερθει το τελος? Νικησα τοσους εχθρους στην ζωη μου και θα εχανα απο ενα τερας? Δεν μπορουσα να το πιστεψω. Δεν μπορουσα να το δεχτω. H Υδρα εγυρε προς το μερος μου. Ολα τα κεφαλια της με κοιτουσαν. Ειχε ερθει το τελος. Ολα κυρτωσαν απο πανω μου. Ανοιξαν το στομα τους. Με πλησιασαν.

Ξαφνικα βρεθηκε αναμεσα σε μενα και στην Υδρα ενας γερος. Επιασε με τα γυμνα του χερια το ενα κεφαλι του τερατος και:
-Soul Touch Hit.
Ηταν σαν να χαιδεψε το κεφαλι. Πραγματικα δεν τον ειχα δει ποτε ετσι τον δασκαλο-Ωριωνα. Οταν τα δαχτυλα του αγγιξαν το κεφαλι τοτε αυτο καταστραφηκε και αρχισε να διαλυεται απο την κορυφη εως την ριζα του λαιμου εως το σημειο που ενωνόταν με τον κορμο του σωματος. Αμεσως ενα αλλο κεφαλι επιτεθηκε.
-Soul Speed.
Εξαφανιστηκε και βρεθηκε διπλα μου.

-Απροσεχτος και μεγαλομυαλος οπως παντα. Ανικανος να αξιολογησει αντικειμενικα τον εχθρο και σιγουρα ρισκαρει πολλα σε καθε μαχη κανοντας την ζωη του δυσκολη. Μου χαμογελασε ο Δασκαλος.
Γυρισε και κοιταξε το κεφαλι της Υδρας.
-Soul Stop.
Το κεφαλι σταματησε αμεσως ακριβως στα δαχτυλα του.
-Soul Touch Hit.
Το δευτερο κεφαλι ηταν και αυτο πλεον παρελθον. Απιστευτο!

Ωστοσο, ο Δασκαλος με πλησιασε ξανα.
-Ελα δεν μπορω να αντεξω πολυ ακομη. Ειμαι πολυ γερος για να χρησιμοποιω τοση ενεργεια.
Με επιασε. Εκεινη την στιγμη επιτεθηκε ενα αλο κεφαλι του τερατος.
-Soul Stop.
Ο Δασκαλος-Ωριων σφιχτηκε. Με ξαναεπιασε και:
-Soul Speed.
Η μεγαλη ταχυτητα με εκανε να χασω τις αισθησεις μου. Δεν ηξερα τι εγινε απο κει και περα. Δεν ηξερα αν θα ζησω. Μια σκοτεινη δινη με τυλιξε. Χαθηκα στο σκοταδι.

Ανοιξα τα ματια μου.
-Που.. που βρισκομαι?
-Μη φοβασαι γιε μου εισαι ασφαλης.
-Δασκαλε, ηξερες και με εσωσες?
-Σε καταλαβα απο την πρωτη στιγμη που εφτασες στο νησι.
-Συγνωμη δασκαλε, ημουν πολυ αφελης.
-Ησουν οντως. Δεν θα σε επικρινω ομως για αυτο. Αντιθετα θα σε εκπαιδευσω, θα σε κανω πιο δυνατο και θα αντιμετωπισεις μονος την Υδρα, χωρις να χρησιμοποιησεις μονο τις δυναμης απο το φρουτο σου.
-Μα δασκαλε...αυτο
-Οχι! Μην μιλησεις, η υπερβολική εμπιστοσυνη στο φρουτο του διαβολου σε εκανε τοσο αδυναμο και αφελη. Πρεπει να μαθεις να πολεμας χωρις αυτη.
-Μαλιστα, Δασκαλε...

Πονουσα αλλα ημουν σιγουρος οτι οι γνωσεις του δασκαλου μου θα με θεραπευαν. Αν και περιμενα οπως παλια να χρησιμοποιησει βοτανα και γιατροσοφια τωρα απλα με αγγιξε και ειπε:
-Soul Touch.
Αρχισα να νιωθω ροη ενεργειας προς τα εμενα. Οι πληγες επουλώθηκαν, ο πονος εφυγε και ενιωσα γεματος ενεργεια. Ειδα ομως τον Δασκαλο να εξασθενειται και να αδυναμώνει σε αυτη του την προσπαθεια.
-Τι ειναι αυτο Δασκαλε? Τι τεχνικη χρησιμοποιεις?
-Παιδι μου, ανακαλυψα μετα απο παλλα χρονια ερευνας οτι μπορει καποιος αν ανοιξει οδους ενεργειας να αγγιξει την ψυχη των αλλων και να την επηρρεασει. Αυτο βεβαια απαιτει πολυ μεγαλη ενεργεια και μεγαλη αυτοσυγκεντρωση. Γι'αυτο ηρθα σε αυτο το ερημο νησι. για να μπορεσω να βρω την γαληνη και την ηρεμια για να ασκησω αυτην την νεα τεχνικη. Την Ονομαζω Soul Trade. Επειδη στην ουσια ειναι μια ανταλλαγη μεταξυ ψυχης. Απειδη η ψυχη καθε οντος ειναι το πιο σημαντικο πραγμα, γι'αυτο και η επιρροη σε αυτην μπορει να εχει καταστροφικα αποτελεσματα, οπως με την Υδρα αλλα και ακρως ευεργετικα οπως με την θεραπεια σου.

Το πρωι ξυπνησα αναζωογονημενος. Σηκωθηκα. Ο Δασκαλος Ωριωνας μου ειχε ετοιμασει ενα λιτο, πολυ λιτο πρωινο. Βγηκα εχω απο την σπηλια.
-Ωραια βλεπω οτι ξυπνησες. Φορα αυτο!
Μου εδωσε ενα περικαρπιο, το οποιο φορεσα αμεσως. Ενιωσα να απορροφαται η δυναμη μου. Οχι ομως η σωματικη...
-Τι-?
-Το περικαρπιο αυτο περιεχει ρινισματα απο Kairouseki, το χρησιμοποιουσα παλια για να εκπαιδευσω devil fruit users. Αφου λοιπον το φορεσες να τι πρεπει να κανεις. Εχω κρυψει 3 σιδερενια μπιλακια στο μεγεθος ρεβιθιου στους βραχους του γκρεμου απο πανω απο την σπηλια βρες τα!
-Πως? Μα ο γκρεμος ειναι απεριοριστος! Και τα μπιλακια πολυ μικρα. Πως-?
-Απλα βρες τα.